Jij bent de crisis

Dit bericht is 954 keer gelezen!

Ook al ben ik geen CGK-voorganger meer en ben ik op een aantal punten het spreek- en stemrecht in die kring kwijt geraakt, toch bevind ik mij bij tijd en wijle uit hoofde van mijn functie in CGK-kringen. Daar heerst op dit moment een crisissfeer. Pijnlijk om te zien en te ervaren. Maar aan de andere kant zei Churchill ooit: “Never waste a good crisis”. En daarom schrijf ik een blogje over wat mij laatst opviel.

Mijn blogje heet “Jij bent de crisis”. Ik heb geen idee of iemand van de deelnemers aan de crisis die uitspraak over de ander voor zijn (“haar” spreekt nog niet mee) rekening zou willen nemen. Dat maakt voor het blogje ook niet uit. Wat mij opviel is de hoeveelheid zinnen die vertaald allemaal zeiden “Ik ben het niet”. En ik kan als bijbelverhaler niet voorkomen dat ik dan de woorden van Markus 14:19 hoor echoën: “Ik ben het toch niet?” De sfeer in de CGK-kring is er op dit moment één van een kring waar iedere deelnemer zich onheus bejegend voelt. De één door wat de ander heeft gedaan en doet, de ander door het onbegrip van de één en de derden die niet snappen waarom de één en de ander de zaak zo op de spits drijven. Men voelt zich allemaal onheus bejegend. Daar heb ik geen oordeel over, want ik zou niet weten waarom je je onheus bejegend zou moeten voelen. En dat hoop ik hieronder duidelijk te maken.

Waarom zou je je onheus bejegend willen of moeten voelen? Anders gezegd: Waarom laat je een crisis ontstaan, groeien en voortbestaan die gevoed wordt door de energie van jouw gevoel onheus bejegend te worden? Lees de voorgaande zin even een paar keer, svp. Als deelnemer aan of vermeend slachtoffer van de crisis pomp je energie in de crisis. Probeer me te volgen. Als jij je onheus bejegend voelt leg je de verantwoordelijkheid en dus ook de mogelijkheid of verplichting van verandering bij de ander. Je maakt jezelf afhankelijk van de beslissing van een ander. En je hebt daarbij een duidelijke mening over wat die ander zou moeten beslissen. Maar neem nu eens jouw en mijn Heiland als voorbeeld (Joh. 10:17-18), die zegt dat Hij zijn leven uit zichzelf neerlegt. Waar legt hij de keuze tot en de verantwoordelijkheid voor zijn kruisdood? Niet bij de zondaars, die zijn dood veroorzaken. Die zijn wel betreurenswaardig (wee degeen door wie Hij verraden wordt), maar uiteindelijk niet verantwoordelijk. Het zijn niet de soldaten die hem doden. Het is niet Pilatus’ oordeel of de hoon van de geestelijke overheid die hem vermoorden. Hij legt zelf zijn leven neer. Autonoom. Hij neemt 100% verantwoordelijkheid en laat niets over aan de verantwoordelijkheid van de ander. Hij klaagt niet over Judas, foetert niet over Petrus die hem verloochent of de rest van de discipelen, die zwijgen, niets anders doen dan vluchten. Hij wijst Pilatus niet op onrecht en Herodes niet op haat. Hij speelt niet in op het gemoed van de hoofdman bij het kruis zodat hij hem alsnog niet zal kruisigen. Nee, hij legt zijn leven uit zichzelf neer. En daarom heeft de Vader hem lief.

Zo, en nu wij. Verongelijkt, aan de kant gezet, vals beschuldigd, niet gehoord of beluisterd, verraden door verbroken beloftes, veracht door de ander, voor de schenen geschopt door geloofsgenoten en ga zo maar door. Het zijn allemaal woorden die ik de laatste maanden in CGK-kring hoorde. Zie je wat wij doen? Wij leggen de crisis in de verantwoordelijkheid van de ander. We zullen nooit zeggen dat wij dus vrijgepleit zijn en geen fouten hebben gemaakt, want het staat netjes te zeggen dat wij allen zondaars zijn. Maar de ánder …..!! En dat is nu juist iets wat je niet zou willen doen. Als je de crisis en daarmee een deel van jouw levenslot in het handelen van de ander legt kom jij nooit verder, maar word je zelf een enorme sta-in-de-weg voor het evangelie. Dat is een boude uitspraak! Ja, maar vergelijk je zelf eens met de Heer van het evangelie in het stukje hierboven! Hij overwon de dood en miljarden werden ook daarna door het geloof in Hem gered. En wij zijn op zoek naar medestanders in ons gelijk! Natuurlijk zullen de mensen thuis het met jou en jouw standpunt eens zijn, maar dat maakt het blok dat in de weg staat alleen maar groter. Thuis win je het argument maar op de weg naar huis ben je broeders en zusters verloren.

En als je nu bij jezelf gaat denken wat de ander eerst moet doen voordat jij weer met hem verder kunt en de beker van de HEER kunt drinken heb je niets van de Heiland begrepen.