De post-individualistische samenleving (64)

Dit bericht is 1936 keer gelezen!

De onderhond (5)

Er kunnen redenen zijn om de eenvoudige samenleving op grond van naastenliefde niet te accepteren. Die ga ik hier alleen niet allemaal opsommen als ik daarin al volledig zou kunnen zijn. In het kader van de “onderhond” kan ik alleen maar zien dat de post-individualistische samenleving (modder, wassen en zien) naar de achtergrond verdwijnt en de vraag stellen waarom dat gebeurt. De Farizeeën geloven niet dat de man niet kon zien en stellen een onderzoek in. Het woordenspel dat zich ontwikkelt is echter veelzeggend voor hun opstelling:

¹⁸ De Joden dan geloofden niet van hem dat hij blind geweest was en ziende was geworden, totdat zij de ouders geroepen hadden van hem die ziende geworden was.
¹⁹ En zij vroegen hun: Is dit uw zoon, van wie u zegt dat hij blindgeboren is? Hoe kan hij dan nu zien?
²⁰ Zijn ouders antwoordden hun en zeiden: Wij weten dat dit onze zoon is en dat hij blindgeboren is,
²¹ maar hoe hij nu ziet, weten wij niet, of wie zijn ogen geopend heeft, weten wij niet. Hij is volwassen, vraag het hemzelf, hij zal voor zichzelf spreken.
²² Dit zeiden zijn ouders omdat zij bevreesd waren voor de Joden; want de Joden waren al overeengekomen dat, als iemand zou belijden dat Hij de Christus was, hij uit de synagoge geworpen zou worden.
²³ Daarom zeiden zijn ouders: Hij is volwassen, vraag het hemzelf.
²⁴ Zij dan riepen voor de tweede keer de man die blind geweest was, en zeiden tegen hem: Geef God de eer, wij weten dat deze Mens een zondaar is.
²⁵ Hij dan antwoordde en zei: Of Hij een zondaar is, weet ik niet; één ding weet ik, dat ik blind was en nu zie.

Met de ouders van de man komen ze niet verder. Ja, het is onze zoon. Ja, hij was blind vanaf zijn geboorte. Hoe hij kan zien moet je aan hem vragen. En dat laatste zeiden ze omdat ze bang waren voor de consequenties als zij zouden zeggen dat de genezer een profeet of zelfs de Christus was. Voor de ouders is de traditie van elke dag en elke week zo belangrijk dat ze enerzijds wel het resultaat van naastenliefde vieren, maar het anderzijds niet publiekelijk willen benoemen. In ieder geval verdwijnen zij weer uit het zicht en blijven de Farizeeën (nu Joden genoemd) met een onopgeloste zoektocht zitten. Zij lopen klem in hun gedachten. Zij vieren het zien niet, maar bezweren de mensen dat de genezer een zondaar is. Zij staan dus in de theologie zoals de discipelen die met eenzelfde vraag begonnen. Definieer de zondaar en het systeem is sluitend. Je ziet het overal om je heen gebeuren, religieus, politiek, sociaal en economisch. De andere partij is altijd de dader van het kwaad (zondaar), heeft altijd een zelfverzonnen historische context, verspreidt nepnieuws en propaganda en is dus voor geen meter te vertrouwen. Dit wordt samengevat in één woord: Zondaar! En die kan nooit een teken van God geven. En zeker als iemand begint te roepen dat hij geen zondaar is, maar de ander wel moeten we erg op onze hoede zijn. Alsof dat voor de genezen man zoden aan de dijk zet! Hij weet niet van zondaar zijn, maar wel van naastenliefde, ontvangen en zien. En daar houdt hij koppig aan vast.

Er kunnen dus reden zijn om de post-individualistische samenleving niet te omarmen en vieren. En dan wandel ik nog steeds over het pad van de naastenliefde, want ook in dit bijbelgedeelte komt de liefde tot God niet aan de orde. Naastenliefde kan dus een bom leggen onder de maatschappij (het collectief, zo je wilt) zoals wij, zoals mensen die zouden willen hebben. Hoezeer iemand het ook een teken van Gods Koninkrijk noemt, het speelt zich nog steeds tussen mensen af. Het is niet zo heel moeilijk om zelf te ontdekken dat naastenliefde een bom is. Aanvaard je naaste maar eens in liefde en beweeg met hem of haar mee in zijn of haar behoefte. De kans is groot dat gevestigde ordes of instituten, historische visies of theologieën in verzet komen. Al eet je maar met een buurman die Palestijn of Iraniër is. En in dit gedeelte uit de bijbel komen die twee, de gevestigde orde en de post-individualistische samenleving, ook niet bij elkaar. Hier kunnen ze ogenschijnlijk niet samen bestaan. Een schijnbaar onoverbrugbare kloof scheidt hen.

(wordt vervolgd)