De post-individualistische gemeenschap (58)

Dit bericht is 1272 keer gelezen!

Zonder zonde geen naaste (Lees eerst blog 57)

Het woord van Jezus heeft effect: “Wie van u zonder zonde is, laat die als eerste de steen op haar werpen.” Het effect is dat de vragenstellers nog even blijven staan en dan één voor één weggaan, te beginnen bij de oudsten tot de laatsten. Wat gebeurt hier? De oudsten, de mensen met de meeste ervaring en de meeste studiepunten, realiseren zich opeens dat een oordeel over een medemens heel erg gevaarlijk is voor jezelf volgens de bijbel. Zeker als het gaat om seksuele zonden. Jezus leert niet voor niets dat “… al wie naar een vrouw kijkt om haar te begeren, in zijn hart al overspel met haar gepleegd heeft.” Ga er maar aan staan! Kijk in je eigen hart en geef eerlijk antwoord op de vraag of je niet bij tijd en wijle een mens aankijkt en denkt aan seks met hem of haar. En die regel had Jezus waarschijnlijk niet eens zelf verzonnen maar kwam uit de koker van de Farizeeën. En het zijn dan ook de oudste Farizeeën die het eerst vertrekken. Zij realiseren zich hun eigen zonden en weten meteen dat het onhaalbaar is om deze vrouw in het midden te veroordelen ook al was ze op heterdaad betrapt. Maar laten we eerlijk zijn, ik zei in het vorige blog al dat ik het vreemd vond dat er geen “partner in crime” bij was. Waarom neem je alleen deze vrouw mee? Is één van jullie soms haar bedgenoot geweest? Of een vriendje van je? Of een vooraanstaand iemand? Jezus leidt in ieder geval de aandacht af van deze vrouw naar de gesteldheid van de vragenstellers en die vragenstellers zijn opeens verdacht als mogelijke partners in crime.

Daarbij wordt het ook heel lastig om de rechtszaak en de discussie met Jezus voort te zetten. Stel je voor dat ze naar de geldende regels verder zouden handelen. Dan zouden ze als getuigen hun handen op het hoofd van de vrouw moeten leggen (Leviticus 14). Daarmee geven ze aan getuigen te zijn van de zonde en door haar aan te geven dragen zij medeverantwoordelijkheid voor de daad en de situatie. Sterker: Als ze het niet zouden melden zouden ze schuldig zijn aan het voortbestaan van de zonde. En door de handen op het hoofd van de vrouw te leggen dragen ze bij aan het verwerken van de zonde op een bij de wet van God passende manier. Maar ze krijgen meteen met het bovenstaande probleem te maken, namelijk dat er geen partner is (Leviticus 20:10). En als ze dus die weg zouden gaan zouden zij zich schuldig maken aan dezelfde zonde. Ook als zij niet de bedpartners van deze vrouw waren zouden ze schuldig zijn aan die zonde omdat ze weten wie het is (op heterdaad betrapt) maar het niet aangeven. En dus is het erg to the point dat Jezus spreekt over “wie van u zonder zonde is”. Dat zijn ze dus niet. Sterker nog: Zij zijn schuldig aan dezelfde zonde.

Alleen de persoon die zich niet dezelfde zonde heeft begaan mag een steen werpen. Zou je dezelfde zonde hebben begaan dan veroordeel je jezelf en dat mag niet. Alleen God mag jou beoordelen. Dit kun je krap uitleggen (het overspel), maar ook breed (het oordelen (Rom. 2). Het is alleen niet juist, dat je helemaal zonder zonde zou moeten zijn om kwaad aan te wijzen en te veroordelen. Dan zou er van geen straf of wraak meer sprake kunnen zijn. Ieder mens zondigt. Nee, alleen als je dezelfde zonde hebt begaan. Een dief mag een dief niet veroordelen, want dan handelt God met hem zoals hij zelf met zijn collega-dief handelde. “Vergeef ons zoals wij elkaar vergeven” is hier de leidraad.

De oudsten gaan als eersten weg. Zij kunnen de snelheid van Jezus’ denken volgen. Zij kennen de wet en zijn uitleg en weten dat dit een onhaalbare zaak is. Jezus heeft gelijk. Het deugt niet wat ze doen. Jammer alleen dat ze weggaan. Dan hebben ze weinig geleerd. Ze hadden beter kunnen blijven staan en toegeven dat hun haat jegens Jezus de reden was van hun wetsverblinding. Zij hadden over zichzelf kunnen leren en de vrijheid instappen. Jezus’ naastenliefde voor hen wordt niet door hen beantwoord met ontvangen. En dat is jammer, want dan ontstaat er geen post-individualistische gemeenschap. Zij hadden de kans, maar zagen de liefde niet door hun eigen zelfhandhaving, zelfliefde en nijd jegens Jezus. De jongsten volgen. Misschien niet omdat ze het snappen, maar zo werkt nu eenmaal een populistisch proces. Je sluit aan omdat je het vermoeden hebt dat dat voor jou het beste is.

(wordt vervolgd)