De post-individualistische kerk (38)

Dit bericht is 769 keer gelezen!

Eigen keuze

Het is op dit punt goed je te realiseren dat we nog steeds bezig zijn met een eigen keuze. Niemand kan een ander dwingen tot naastenliefde. Je kunt mensen dwingen dingen te doen, maar we zagen al dat als dwang de enige reden is om iets te doen je niet kunt spreken van naastenliefde. Het is namelijk niet de eigen keuze van de persoon die handelt. Toch is hier iets bijzonders aan de hand. Laat ik er een voorbeeld van maken. Stel je voor dat jouw buren bij het minste of geringste klagen over geluid dat jij maakt. Of het nu een gaatje boren is of het slaan met een deur of nog iets anders. Hun klagen raakt zelfs aan dingen en handelingen die horen bij jouw dagelijkse leven, zoals douchen, het lopen op de trap of het doorspoelen van het toilet. Daarbij komt ook nog dat het contact met de buren inmiddels helemaal is komen te staan in het teken van hun klachten. Er is geen ander contact meer met hen en jij kunt niets anders meer dan denken aan klachten als het om de buren gaat. Je mijdt ze en hoopt dat ze niet zullen aanbellen. Wat is dan de zin van jouw leven? Anders gevraagd: Wat is dan naastenliefde?

Naastenliefde is in de eerste plaats en voor alles jouw keuze. Dus kijk nauwkeurig naar jouw reactie en vraag je af of dat een keuze is uit naastenliefde. Ik neem twee extremen. Het is mogelijk dat je door de klachten van de buren een levensstijl aanneemt waarin hun klachten ophouden. Dat is een keuze. Een andere keuze is dat je de buren min of meer negerend gewoon je eigen dingen doet en het risico op escalatie loopt. Elke variatie, elke tusssenweg is een eigen keuze. Laat je daar niet van afbrengen. Het is en blijft jouw keuze hoe je om zult gaan met de klachten van jouw buren. Natuurlijk kies je er niet voor dat zij klagen of misschien wel wraak nemen op elk moment dat zij denken dat jij hen met geluid bestookt. Dat is hun verantwoordelijkheid en keuze. Ook zij zijn daar vrij in. Zij kunnen kiezen zich te laten storen door jouw geluid. Hou in het oog dat je elke situatie kunt en in mijn ogen ook moet terugbrengen tot een eigen keuze. Daarmee bedoel ik niet dat de omstandigheden jouw keuze zijn, maar wel jouw reactie, jouw manier van handelen. En zeker als het gaat om jouw naaste. Jouw houding tegenover jouw naaste is jouw keuze. Dat is het principe van naastenliefde.

De essentiële vraag die aan jou gesteld mag worden is: Doe je wat je doet uit liefde voor je naaste? En daaronder ligt meteen de vraag: Geloof je dat jouw naaste liefhebben de zin van jouw bestaan is? Dat geloof maakt namelijk dat je een stap durft te zetten die wellicht op het oog niet in eigenbelang is. Je kunt ten aanzien van het voorbeeld dat ik gaf allerlei situaties en varianten bedenken. Ik voor mij denk aan een vroegere buur die van toon veranderde in de straat omdat we als buren iets belangeloos voor hem deden. Die stap was niet gemakkelijk, want hij gedroeg zich altijd als een mopperkont. Dus hem benaderen met een hulpaanbod was voorwaar niet gemakkelijk. Maar de ontroering en daarna de saamhorigheid die de stap veroorzaakte was alle moeite zeker waard. Ik geloof dat mijn naaste liefhebben omdat hij is als ik de zin van mijn aardse bestaan is. En dat is een keuze!

Geef dus nooit de ander de schuld, maar maak zelf een keuze. Natuurlijk doen alle mensen, dus ook die ander, dingen verkeerd. En natuurlijk is ieder daar verantwoordelijk voor. Hoewel ik me afvraag of alles wat ik verkeerd noem ook werkelijk verkeerd is. Wellicht is de diepte van onze zonde dat we goed en kwaad niet kunnen onderscheiden maar menen dat we dat wel kunnen. Neemt niet weg, dat jij een keuze moet maken. Individualistisch. Ook hier kun je een kernles leren van Jezus. In Johannes 10:18 staat: “Niemand ontneemt het (het leven PvD) Mij, maar Ik leg het uit Mijzelf af.” Dat is een bijzondere opmerking want wij zouden als het om de dood van Jezus gaat alle andere mensen in zijn tijd (en wellicht onszelf) de schuld geven, maar niet Jezus. Jezus houdt het bij zijn eigen keuze. Het is zijn keuze zijn leven te geven voor zijn vrienden. Naastenliefde. En hier zit dus in mijn ogen opnieuw de zin van het leven voor de individualist.

(wordt vervolgd)