De post-individualistische kerk (16)

Dit bericht is 833 keer gelezen!

Het Higgs Boson

Het is uiteraard duidelijk dat ik geen quantum-fysicus ben en geen enkel verstand heb van LHC’s, fields of bosons. Toch ga ik een klein stukje quantum-fysica gebruiken om je iets duidelijk te maken over de naastenliefde. Ik begin met gebruik te maken van een prachtig vergelijk dat ik las in een artikel dat ging over het Higgs Boson. De schrijver vroeg zich af of vissen weten dat ze in water zwemmen. Zij bewegen zich vrij in een ruimte, gaan omhoog en omlaag, naar links en rechts. Maar weten zij dat zij in water zwemmen? Zijn zij zich bewust van hun vloeibare omgeving? Eenmaal ondergedompeld in een enorme bak water (de oceaan bijvoorbeeld) “zie” je het water niet meer. Slechts met een flinke theoretisering kunnen vissen vermoeden dat ze in een substantie zitten. Hetzelfde, zo schreef een natuurkundige, is met het universum aan de hand. Wij “zien” de substantie niet waar we ons in bevinden en omringt en doordringt het ons totaal. Het is overal in en om ons. Wij “drijven” er als het ware in. Een soort veld (Higgs Field) dat bestaat uit deeltjes (Higgs Boson).

Nu is het een aantal knappe koppen gelukt om zo’n deeltje waar te nemen. Ze hadden er wel een apparaat van € 6.000.000.000 voor nodig, maar het lukte. Ellendig is alleen dat als je het ziet het ook al weer weg is en het er is als je het niet ziet. Als je naar de mededeling kijkt snap je onmiddelijk hoe moeilijk het is om het aan te tonen: https://youtu.be/0CugLD9HF94 Kijk, dat lijkt op de oceaan voor een vis. Als het de vis lukt om met een enorme inspanning een druppel te zien is de druppel ook al weer weg als hij hem ziet. Maar als de vis de druppel niet ziet is hij er altijd. Zonder druppel geen oceaan, dus als er een oceaan is zijn er druppels. Maar probeer in de oceaan maar eens een druppel te zien. Het kan, maar je hebt er een heel ingewikkeld apparaat voor nodig dat zelf ook in de oceaan dobbert. Sterkte!

Wat heeft dit nu met naastenliefde te maken? Alles! Ik kan niet aantonen dat de bijbel gelijk heeft als de bijbel zegt dat naastenliefde de zin, de essentie van het leven is. En als ik het kan is het meteen weer weg. Net zo min als de vis kan aantonen dat de oceaan de zin van zijn bestaan is. Net zo min als de knappe kop kan aantonen dat wij in het Higgs Field leven. Ho, wacht even ….. Dat was toch wel aangetoond? Op 4 juli 2012. Ja, maar wat is toen aangetoond? Dat het Higgs Boson bestaat op het moment dat je het zag. Maar met dat men het aantoonde was het ook weer weg. De redenering bleek te kloppen, maar het deeltje vangen kon men niet. Je kunt het niet isoleren en in een buisje opbergen. Het buisje zweeft immers ook in het Higgs Field! Zo kan ik niet aantonen dat naastenliefde de zin van het leven is totdat ik die beker koud water geef aan een dorstige en opeens de zin zie. Maar als ik het zie is het weer weg ook. Ik kan het niet definiëren, niet vangen. Maar als ik die beker water geef aan een dorstig mens zie ik even de zin. En dat smaakt naar meer. Maar belangrijker dan dat is dat ik me opeens realiseer dat ik in iets leef wat ik niet kan zien. Als ik het zie is het weer weg, maar als ik het niet zie is het er altijd. Zonder oceaan geen vis, zonder Higgs Field geen universum, zonder naastenliefde geen zin.

(wordt vervolgd)